A FRACTION TOO MUCH FRICTION
tentoonstelling met werk van Virginie Bailly , Ermias Kifleyesus en Sofie Haesaerts
3 mei tot 7 juni 2015
.jpg)
.jpg)
A FRACTION TOO MUCH FRICTION
“Kunstenaars zijn sensitieve waarnemers die diep duiken in de duistere domeinen van de werkelijkheid waar ze vibraties oppikken. Deze woordeloze sensaties proberen ze naar de oppervlakte van onze materiële wereld te brengen. Dit proces is vergelijkbaar met “twister”; een evenwichtsoefening of innerlijke dialoog die plaatsvindt en verwerkt wordt tot materie. Wat we te zien krijgen is het resultaat van de onrust die we waarnemen onder de oppervlakte van de werkelijkheid (...)”
- Sofie Haesaerts
'Gedreven door nieuwsgierigheid en sterk beïnvloed door haar ervaringen met andere culturen, analyseert Sofie Haesaerts (°1972, Leuven) haar belevingswereld en poogt ze deze weer te geven via een eigen, vaak symbolische beeldtaal. Hoewel haar werk op het eerste zicht een soort ordeloosheid lijkt uit te stralen, sluimert hier en daar tevens een verlangen naar een gebalanceerde eenheid door. Zoals onder meer in Point of no return (2012), waarbij Haesaerts het vermoeden laat rijzen dat de schijnbare volmaaktheid van de geometrische, houten sculptuur op een bepaald moment en plaats werd aangetast. Na diepere lezing van het werk, valt evenwel het verschil in materiaalgebruik te onderscheiden, waardoor de natuurlijkheid van de sculptuur in schril contrast komt te staan met het industriële karakter van de gebroken keramische tegels op de vloer. Ook in de installatie Hugo & Harch (2008), bestaande uit twee identiek voorkomende stokken, tast de interactie van het gelakte metaal met het hout de grenzen tussen ambacht en hedendaagse kunst af. Dialogerend met de ruimte waarin het werk opgesteld staat, wordt naast een zekere stabiliteit eveneens een soort gespannenheid tastbaar, alsof iets op til is. Het is net die dreiging, ontstaan door wrijvingen en fricties, die Haesaerts tracht bloot te leggen om zo de toeschouwer aan te zetten tot reflectie. Eenzelfde gespannen evenwicht zit vervat in de metalen compositie Ararita rising in the dragonfly’s dream (2015) (work in progress), waarop een symmetrisch kleurenpalet van met de hand genaaide kralen werd aangebracht. Verwijzend naar de dualistische, Chinese begrippen yin en yang, wordt deze balans bereikt door het verstillen van beweging. Op deze manier wordt ook tijd tijdloos, wat de toeschouwer kan aanmoedigen tot introspectie.
...
Het mag duidelijk worden dat A fraction too much friction (naar een popsong van Tim Finn) in essentie draait om een zoektocht naar waarneming, waarbij de drie kunstenaars, Sofie Haesaerts, Virginie Bailly en Ermias Kifleyesus, hun belevingswereld representeren via een eigen karakteristieke beeldtaal. Zoals de titel reeds aangeeft, vormt de wringende wrijving tussen een veelheid aan fragmenten de essentie die deze kunstenaars samenbrengt. Doordat de spanning zich zowel op een visuele als verborgen wijze manifesteert, wordt de toeschouwer als het ware ertoe aangezet doorheen de verschillende verbeeldingslagen te kijken om zo een waaier aan interpretaties te vormen. Het is slechts via dit waarnemen dat men de schijnbaar harmonieuze eenheid kan ontrafelen, opdat de onderhuids wringende structuren ontsloten kunnen worden.'
Wouter De Vleeschouwer Gent, mei 2015