27 11 22 - 18 12 22
Welkom bij de opening zondag 27 november van 15u tot 19u
van vrijdag tot zondag 15u tot 18u of na afspraak 0494 534566
EMMA VAN ROEY & KEES BARTEN
.jpg)
Emma Van Roey (onafgewerkt) stof gesteven en geplooid / borduur 2022 // Kees Barten 'Over het dal' 60 x 90cm, lijmverf, lak, linnen op canvas, 2021
Mijn fascinatie voor tijd en de pogingen om er grip op te krijgen komen voort uit mijn onvermogen om me aan ons hedendaags westers tijdsbegrip over te leveren.
Het heden is een fase in de overgang van het verleden naar de toekomst, een tussentijd waarin alles in vraag wordt gesteld. Door onze plannen in vraag te stellen, te herbekijken en te herformuleren gaan we het ‘hier en nu’ als een onzekere, onbesliste tijd aanvoelen. Het vaststaande verleden wordt twijfelachtig, de toekomst is onzeker. Er ontstaat een reductie die eigen is aan het hedendaags denken. Het heden, die onzekere periode, is iets waarop ik op een obsessieve, tactiele manier grip tracht te krijgen met niet-productieve, verspilde, excessieve tijd, activiteiten die niet leiden naar de creatie van een duurzaam resultaat.
Ik beschouw de tijd die ik met mijn materialen doorbreng als een materie op zich. Ik speel met de tijd. Mijn werk reflecteert hoe ik ermee omgegaan ben, en bereikt dus de uiteindelijke verschijning. Met deze installatie vraag me af of het mogelijk is om uit deze creatie te stappen zonder de wereld veranderingen op te leggen. ‘Mijn’ wereld in relatie tot ‘de’ wereld. Ik heb een fascinatie voor de zintuigelijke kracht van textiel. Textiel is voor mij als een tweede huid die het me mogelijk maakt situaties af te tasten. Het tastbare, tactiele, maakt het mij mogelijk de sensibiliteit van de wereld te ervaren. Het is een manier om de wereld waar te nemen.' ( (Emma Van Roey 2022)
Kees Barten schept schilderijen als objecten, waarin hij de verschillende stoffelijke en zinnelijke eigenschappen van de verf onderzoekt. Daarbij overheerst niet een enkele kleurtoon in zijn werken. Het zijn altijd verschillende kleurnuances en kleurtonen die Barten in lagen samenvoegt. Door het continue samenspel en samenwerken van kleine toonverschillen laat de kunstenaar unieke verfobjecten ontstaan die door structuur en kleur verloop en het gladde en glanzende oppervlak beweging en diepte suggereren. Hoe langer je het schilderij bekijkt hoe meer zich diffuse structuren of imaginaire landschapsformaties tonen: de beschouwer kijkt niet langer naar de verf maar in de verf. Het continue spel van kleur en toon dat zich aan de oppervlakte ontvouwd laat de blik bewegen en laat een wisselwerking tussen dichtbij en ver, vlak en ruimte ontstaan. Ondanks de meestal ingetogen kleur ontvouwen de werken een subtiel kleurspel in de ruimte. De kunstenaar bereikt doelgerichte uitwisseling en een levendig samenspel tussen de kunstwerken.
Kees Barten schept kunstwerken, die in hun stille terughoudendheid en fragile aard aan de sensibiliteit van de kijker appelleren. Ze komen voort uit een langdurig schilderproces en vragen de intensiteit en overgave van de kunstenaar in psychische en fysieke zin. Ze sluiten een snelle waarneming/begrip uit en vragen tijd en contemplatie: ‘Het schilderen is steeds minder zelfexpressie, steeds meer meditatie. Er ontstaat een werkelijkheid die ‘voor de woorden ligt’. Het tijdelijke raakt aan het eeuwige. Het schilderij opent een deur naar een sacraal landschap, waar rust en stilte heersen (Kees Barten)
*
NICOLAS LEUS
'gelijkmoedige gedachten over bloemen en misverstanden'
.jpg)
Voortuindenken op het platteland, mixed media tekening op papier 19 x 30cm
. 
Nicolas Leus werkt op fundamenteel budgetarme wijze aan zijn strategieën voor een internationale folklore, dobberend tussen visuele blabla en Martin Heidegger.” (*)
(*) Martin Heidegger mag stilaan vervangen worden door (vooral continentale) filosofie.
'Ik voeg ook enkele soms wat lang uitgevallen trefwoorden toe uit mijn recente communicatie:
(verlaten) voortuindenken, alreeds hedendaagse kunst, tuinieren (voor allen), binnenkamers speelveld, fonemen en peterselie, kreupele symmetrie, gearticuleerde taal, mijn Japan, flexibele routines, Marguerite Duras, leeg en vol, de zee, alles en niets (mag letterlijk genomen worden), grafische notities, speelse besmettingen, voortuinfeest (na het lawaai), hiërogliefen, pogingen tot verstening (geologisch-artistiek), potplanten, massatoerisme zonder mensen, volkskunst (ook en vooral urbaan), omgevingen (landschappen?), grijze luchten, tussen schilderen en verlangen, Roland Barthes, burgerlijke radicaliteit, semiologie van de postkaart, kreupelhout, af en toe wat bergen, stadsparken tijdens de hondsdagen in vooral Franse provinciesteden, Morton Feldman, (kuuroorden?), de zee, kleine fricties over terloops verlangen en kunstmatigheid, ontwerp voor bloemen, Jean Brusselmans, waadruim, Michelangelo Antonioni, de zee, af en toe een cactus, ik beperk me tot alles, en nu ga ik wat lopen. ' (Nicolas Leus)