A FRATION TOO MUCH FRICTION
tentoonstelling met werk van Sofie Haesaerts , Virginie Bailly en Ermias Kifleyesus
van 3 mei tot 7 juni 2015
......
'Als uitgangspunt voor zijn schilderijen, vertoont Ermias Kifleyesus (°1974, Addis Abeba) een grote voorkeur voor gevonden materiaal dat expliciet sporen van vergankelijkheid in zich draagt. Vandaar zijn regelmatige bezoeken aan tweedehandsmarkten, waar hij onder andere beschadigde en aangetaste schilderijen verzamelt om deze nadien te recycleren in meerdere samengestelde schilderijen, soms in combinatie met eigen werk. In recente schilderijen zoals Fire to keep us warm (2015) en The Hunters in the Snow (2015) (naar het beroemde Brueghel-schilderij), manifesteert dit langdurige creatieproces een vrijheid voor de verschillende beelden en onderwerpen om te interageren met elkaar, resulterend in een soort van sociale alchemie. Aldus genereert hij nieuwe betekenissen voor het gebruikte materiaal. Naast de intense tegenwoordigheid van textuur, blijkt uit een aandachtige waarneming eveneens het trage creatieproces dat aan de totstandkoming van het werk voorafgaat. Bijkomend tracht Kifleyesus, aan de hand van verscheidene, specifieke technieken (schilderen, printen, kleven, krassen, etc.), om de achterzijde van de geschilderde gelaagdheid te belichten, die normalerwijze volgens de conventionele schilderkunst onzichtbaar blijft. Door beide zijden van eenzelfde werk te onthullen, legt het schilderij, samen met een uiterst zicht- en tastbare materialiteit, sculpturale kwaliteiten op een tweedimensionaal oppervlak aan de dag. Op Sculpture (2015), een daadwerkelijke sculptuur dat samengesteld is uit gevonden stukken piepschuim, printte de kunstenaar op eenzelfde wijze fragmenten van reeds bestaande collage-schilderijen, met een poëtiserend effect tot gevolg. Hoewel deze materiaalsoort doorgaans gebruikt wordt omwille van haar beschermende capaciteiten, verkrijgt de geconstrueerde, ruïneachtige structuur veeleer een fragiele aanschijn.
Het mag duidelijk worden dat A fraction too much friction (naar een popsong van Tim Finn) in essentie draait om een zoektocht naar waarneming, waarbij de drie kunstenaars, Sofie Haesaerts, Virginie Bailly en Ermias Kifleyesus, hun belevingswereld representeren via een eigen karakteristieke beeldtaal. Zoals de titel reeds aangeeft, vormt de wringende wrijving tussen een veelheid aan fragmenten de essentie die deze kunstenaars samenbrengt. Doordat de spanning zich zowel op een visuele als verborgen wijze manifesteert, wordt de toeschouwer als het ware ertoe aangezet doorheen de verschillende verbeeldingslagen te kijken om zo een waaier aan interpretaties te vormen. Het is slechts via dit waarnemen dat men de schijnbaar harmonieuze eenheid kan ontrafelen, opdat de onderhuids wringende structuren ontsloten kunnen worden.'
Wouter De Vleeschouwer Gent, mei 2015